Opis

Samar jest dość aktywnym, srebrzystoszarym metalem. Dość łatwo utlenia się - jest więc dobrym reduktorem. Wykazuje właściwości paramagnetyczne. Jego jony Sm³⁺ posiadają w roztworze żółte zabarwienie.

Tablica z charakterystycznymi danymi

Liczba elektronów: 62
Liczba neutronów: (najbardziej rozpowszechniony, stabilny izotop): 88
Liczba protonów: 62
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling):--, 1.2
Stopień utlenienia: (+2), +3
Przewodność elektryczna: 10.6*10⁵ 1/(m*)
Gęstość (293 K): 7.536 g/cm³
Temperatura topnienia: : 1072°C, 1345K
Temperatura wrzenia: 1800°C, 2073K
Molowa pojemność cieplna: 29.5 J/(mol*K)
Ciepło topnienia: 8.6 kJ/mol
Ciepło parowania:166.4 kJ/mol
Przewodność cieplna: 17.3 W/(m*K)

Właściwości chemiczne

Samar jest aktywnym chemicznie metalem. Na powietrzu pokrywa się warstwą tlenku a w wyższych temperaturach spala się całkowicie dając tlenek samaru Sm₂O₃. W obecności wilgoci metal ten utlenia się bardzo gwałtownie. Reaguje z rozcieńczonymi kwasami mineralnymi. W reakcji z wodą tworzy wodorotlenek Sm(OH)₃. W podwyższonej temperaturze reaguje z wodorem, azotem, węglem i fluorowcami. W związkach pierwiastek ten występuje na stopniu utlenienia +3 (żółty) i +2 (czerwonobrunatny).

Zastosowanie

Samar znalazł zastosowanie do konstrukcji prętów sterujących w reaktorach atomowych i osłon przed neutronami, ponieważ jego izotop ¹⁴⁹Sm jest najsilniejszym znanym pochłaniaczem neutronów. Tlenku samaru Sm₂O₃ używa się jako katalizatora w chemii organicznej. Substancja ta stosowana jest również do barwienia szkła i porcelany.

Występowanie

Samar zajmuje 46 miejsce pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej (procenty wagowe)

Ciekawostki, pochodzenie

Odkryty przez: Paul Emile Lecoq de Boisbaudran
Miejsce odkrycia: Francja
Rok odkrycia: 1879
Pochodzenia nazwy: Od nazwy minerału - samarskitu

Zdjęcia