Opis

Fluor jest gazem o charakterystycznej barwie i zapachu. Jest bardzo aktywny chemicznie, tworzy związki z prawie wszystkimi substancjami. Występuje w cząsteczkach dwuatomowych.

Tablica z charakterystycznymi danymi

Liczba elektronów: 9
Liczba neutronów: 10
Liczba protonów: 9
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling): 4.10, 3.98
Stopień utlenienia: -1
Przewodność elektryczna: --
Gęstość (293 K): 1.696 g/dm³
Temperatura topnienia: -219.52°C, 53.48 K
Temperatura wrzenia: -188.05°C, 84.95 K
Ciepło topnienia: 0.2552 kJ/mol
Ciepło parowania: 3.2698 kJ/mol
Przewodność cieplna: 0.027 W/(m*K)

Właściwości chemiczne

Fluor jest bardzo aktywny chemicznie. Nie tworzy związków tylko z tlenem i lżejszymi helowcami. Reakcje z pozostałymi pierwiastkami przebiegają bardzo gwałtownie nawet w niskich temperaturach. Łączy się on z wodorem wybuchowo tworząc fluorowodór HF. Fluor ma zdolność łączenia się z wodorem zawartym w związkach, rozkładając chlorowodór, bromowodór, amoniak i wodę. Na miedź, ołów i metale szlachetne fluor działa powoli ponieważ tworzy się na ich powierzchni pasywna warstewka fluorku. Ze wszystkimi niemetalami, oprócz diamentu i grafitu fluor tworzy fluorki. Suchy fluor nie działa na szkło. W obecności śladów wilgoci reaguje gwałtownie ze szkłem tworząc tetrafluorek krzemu SiF₄.

Zastosowanie

Fluor wykorzystuje się przede wszystkim do otrzymywania fluorowanych związków organicznych. Duże zastosowanie ma teflon (polimer tetrafluoroetylenu) i freony. Fluor używa się także do produkcji fluorku uranu, wykorzystywanego w technice jądrowej.

Występowanie

Fluor jest często występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Występuje głównie w postaci minerałów: fluorytu CaF₂, apatytuCa₅(PO)₄*3(OH,F) i kriolitu Na₃AlF₆. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 15 miejsce (procenty wagowe).

Ciekawostki, pochodzenie

Odkryty przez: Henri Moissan
Miejsce odkrycia: Francja
Rok odkrycia: 1886
Pochodzenia nazwy: Od łacińskiego "fluere" oznaczającego "płynąć"

W średniowieczu stosowano przy wytopie metali topnik obniżający ich temperaturę topnienia. Był to fluoryt zawierający fluorek wapnia CaF₂. Przez długi okres podejmowano nieudane próby wydzielenia wolnego fluoru. Dokonał tego dopiero w 1886 roku francuski chemik H. Moissan wydzielając ten pierwiastek w stanie wolnym przez elektrolizę ciekłego fluorowodoru z dodatkiem fluorku potasowego.

Zdjęcia