Wstecz
Co Kobalt
Nazwa angielska
Cobalt
Nazwa łacińska
Cobaltum

Grupa Okres Liczba atomowa Liczba masowa Stan skupienia
(20°C,1atm.)
VIII 4 27 58.9332 ciało stałe

Konfiguracja elektronowa : 1s22s22p63s23p64s23d7


Opis


Kobalt jest srebrzystoszarym, ciągliwym i kowalnym metalem, topiącym się w wysokiej temperaturze. Jest ferromagnetykiem. Obok żelaza i niklu należy do grupy żelazowców. Jest dość aktywny chemicznie.



Tablica z charakterystycznymi danymi


Liczba elektronów: 27
Liczba neutronów: 32
Liczba protonów: 27
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling):1.70, 1.88
Stopień utlenienia: +2, +3
Przewodność elektryczna: 160.3*105 1/(m*)
Gęstość (293 K): 8.9 g/cm3
Temperatura topnienia: : 1495°C, 1768 K
Temperatura wrzenia: 2870°C, 3143 K
Ciepło topnienia: 16.3 kJ/mol
Ciepło parowania: 376.5 kJ/mol
Przewodność cieplna: 100 W/(m*K)




Właściwości chemiczne


Kobalt jest metalem dość aktywnym chemicznie w temperaturze pokojowej. Reaguje po ogrzaniu z siarką, fosforem, fluorem i chlorowcami. Tworzy związki z wodorem, borem, węglem, azotem i krzemem. Z powietrzem nie reaguje w temperaturze pokojowej, natomiast po ogrzaniu pokrywa się warstwą tlenku Co3O4. Rozpuszcza się w kwasach nieutleniających tworząc związki na +2 stopniu utlenienia. W stężonym kwasie azotowym ulega pasywacji. Silnie rozdrobniony kobalt ma właściwości piroforyczne. Metal ten występuje na +2 i +3 stopniu utlenienia. Tlenek kobaltu (II) CoO wykazuje charakter amfoteryczny.



Zastosowanie


Kobalt jest cennym dodatkiem do stopów zwiększającym ich odporność na wysokie temperatury. Jest też cenionym katalizatorem. Izotop kobaltu 60Co służy jako źródło promieniowania (bomba kobaltowa) wykorzystywane w medycynie i technikach defektoskopowych. Chlorek kobaltu (II) CoCl2 jest używany jako wskaźnik wilgoci. Tlenek kobaltu (II) CoO jest używany do barwienia szkła, znalazł także zastosowanie jako pigment.



Występowanie


Kobalt jest dość często występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Towarzyszy on rudom niklu w postaci związków z arsenem i siarką. Występuje głównie w postaci minerałów: kobaltynu CoAsS i smaltynu (Co, Ni)As3. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 33 miejsce (procenty wagowe).



Ciekawostki, pochodzenie


Odkryty przez: George Brandt
Miejsce odkrycia: Szwecja
Rok odkrycia: 1737
Pochodzenia nazwy: Od niemieckiego słowa "kobalt" oznaczającego "złego ducha"
Kobalt, służący do barwienia szkła znano już w starożytności. W średniowieczu uważano go za niepożądaną domieszkę innych rud metali. Po raz pierwszy metaliczny kobalt otrzymał szwedzki chemik G. Brandt w 1737 roku.



Zdjęcia



Wstecz