Wstecz
Ar Argon
Nazwa angielska
Argon
Nazwa łacińska
Argon

Grupa Okres Liczba atomowa Liczba masowa Stan skupienia
(20°C,1atm.)
VIIIA
gazy szlachetne
helowce
3 18 39.948 gaz

Konfiguracja elektronowa :1s22s22p63s23p6


Opis


Argon jest bezbarwnym, pozbawionym zapachu gazem szlachetnym znajdującym szerokie zastosowanie w przemyśle do obróbki materiałów wrażliwych na działanie powietrza. Jest on najtańszym i najłatwiej dostępnym gazem szlachetnym.




Tablica z charakterystycznymi danymi


Liczba elektronów: 18
Liczba neutronów: 22
Liczba protonów: 18
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling): 3.2, --
Stopień utlenienia: 0
Przewodność elektryczna: --
Gęstość (293 K): 0.0017824 g/cm3
Temperatura topnienia: -189.3 °C (83.85 K)
Temperatura wrzenia: -186.0 °C (87.15 K)
Ciepło właściwe: 0.520 J/gK
Ciepło tworzenia: 1.188 kJ/mol
Ciepło parowania: 6.447 kJ/mol
Przewodność cieplna: 0.0001772 W/(cm*K)



Właściwości chemiczne


Argon jest pierwiastkiem biernym chemicznie. Tworzy jedynie nietrwałe hydraty: Ar*6H2O.



Zastosowanie


Argon jest najtańszym i najłatwiej dostępnym gazem szlachetnym. Stosowany jest w przemyśle do wytwarzania tzw. atmosfery obojętnej (potrzebnej np. do spawania stopów glinu), do napełniania żarówek i lamp jarzeniowych (niebieskie światło), w elektronice do napełniania tyratronów i liczników promieniowania jonizującego.



Występowanie


Argon jest we Wszechświecie bardziej rozpowszechniony niż krzem - na 1000 atomów krzemu przypada 1500 atomów argonu. Na Ziemi ta proporcja wygląda inaczej - na taką samą ilość atomów krzemu przypada tylko 0.008 atomu argonu. Zawartość argonu w powietrzu wynosi 0.9325% objętościowych.
Niewielkie ilości argonu (podobnie jak helu) powstają ciągle na Ziemi w wyniku przemian promieniotwórczych. Powstaje on w wyniku rozpadu jąder izotopu potasu 4019K podczas emisji pozytonów (+).



Ciekawostki, pochodzenie


Odkryty przez: William Ramsay, Lord Rayleigh
iejsce odkrycia: Szkocja
Rok odkrycia: 1894
Pochodzenia nazwy: Od greckiego słowa "argos" znaczącego "leniwy"
Po usunięciu z powietrza tlenu i azotu Ramsay i Rayleigh uzyskali gaz, którego widmo absorbcyjne nie odpowiadało żadnemu ze znanych pierwiastków. Aby podkreślić jego bierność chemiczną nazwano go argonem.



Zdjęcia


Wstecz